Over een moeder die het stiekem niet leuk vindt dat haar kinderen groot worden...
Alles gaat zoveel vlotter dan vroeger, toen de kinderen nog klein waren.
Het is wel fijn zo rustig kunnen vertrekken maar toch heb ik ook heimwee naar de "ik ben klaar"- periode.
Mijn kinderen worden te snel groot. Ik mis mijn ukjes. Ik mis het om het hen te kunnen dragen, om hun toevluchtsoord te kunnen zijn wanneer vreemde mensen hen op een feestje lieflijk toespreken. Ik mis het om hen innig te kunnen voeden en om hun pijntjes weg te gooien.
Nu stap ik in een nieuwe fase van het moederschap waar ik mijn weg niet goed lijk te vinden. Ik wil kunnen zorgen, niet gewoon aan de zijlijn toekijken. Ik wil écht kunnen moederen, hen kunnen laten uithuilen op mijn schoot. Ik wil hun jassen kunnen dichtritsen bij het naar buiten gaan en niet enkel een reminder roepen of ze dat ding überhaupt wel mee hebben.
Ik wil samen met hen de deur kunnen uitgaan. Nu ga ik vaak alleen weg met hen enkel in mijn hart en niet meer aan mij zij.
Creatief schrijven:
- Wat mis jij bij het opvoeden van je kinderen? Welke gevoelens roept dat bij je op?
- Hoe ervaar jij het ouderschap en het groot worden van je kinderen?
Reactie plaatsen
Reacties